SKEIKA

(að), v. to go askew, swerve, go wrong (þar skeikaði mjök stjórnin); (láta) skeika at sköpuðu, to (let things) go according to fate.

* * *

að, [Dan. skeje; Swed. skeka], to go askew, swerve, deviate; hann stýrði svá at landi at aldri skeikaði, Bs. i. 326; þar skeikaði mjök stjórnin, 726: the phrase, láta skeika at sköpuðu (see skapa), Fms. ii. 112, Eg. 90, Ó. H. 146, Gg. 4: with prep., skeika af, to swerve from; af trúnni svá aldri skeiki, a hymn.